En deze keer praten we met...
John Jansen, een vrijwillig maatje
Om u een idee te geven van wat vrijwilligerswerk nu precies inhoud, zullen wij verschillende vrijwilligers in diverse functies interviewen.
Deze keer is het woord aan een maatje!
Wil je jezelf even voorstellen?
Hoi, ik ben John Jansen, ik ben 53 jaar oud en kom oorspronkelijk uit Bergeijk. Sinds een tijdje woon ik in Eersel. Ik ben gediplomeerd timmerman en ik heb zowel als timmerman maar ook in diverse andere functies gewerkt totdat ik een motorongeluk kreeg. Na dit ongeluk heb ik me laten omscholen en ben toen in de gehandicaptenzorg gaan werken. Na een aantal jaren kreeg ik een bedrijfsongeval waarbij ik hersenkneuzingen opliep met blijvende schade. Helaas werd ik hier na volledig afgekeurd en kwam dus thuis te zitten.
Hoe ben je erop gekomen om vrijwilligerswerk te gaan doen?
Nadat ik afgekeurd werd, heb ik ongeveer anderhalf jaar thuis gezeten. Maar dit was niets voor mij omdat ik geen stilzitter ben. Gekeken naar de mogelijkheden voor mij, kwam ik uit bij vrijwilligerswerk. Als maatje gaan werken sprak mij erg aan! Na een eerste ontmoeting hadden we direct een goede klik met elkaar en sindsdien ben ik maatje voor Riek
Riek is 88 jaar en woont in Bergeijk, vlakbij het centrum. De zus van Riek helpt haar met de administratie, omdat Riek soms vergeet waar ze iets neerlegt. Riek is erg optimistisch, wil daarom ook niet alleen maar thuis blijven zitten en zo nergens meer komen. Haar motto is dan ook; ˝wat een ander kan, kan ik ook! ˝.
Hoe lang doe je dit vrijwilligerswerk al?
Al ruim twee jaar ben ik met heel veel plezier maatje van Riek. Mijn vader is een jaar geleden overleden waardoor mijn moeder nu ook vaker alleen is. Daarom help ik mijn moeder ook waar ik kan.
Had je vooraf een beeld bij dit vrijwilligerswerk en heb je dit moeten bijstellen?
Het maatje zijn is precies zoals ik het me had voorgesteld. Het is altijd gezellig, ontspannen en we blijven samen in beweging. Zolang als Riek behoefte heeft aan een maatje, blijf ik dit zeker doen. Hoewel ik af en toe ook merk dat ik zelf te veel prikkels binnen krijg, wat soms wel te belastend is. Mogelijk ga ik in de toekomst als vrijwilliger stervensbegeleiding doen. Ik heb mezelf hierop ook al wat georiënteerd.
Zou je een typisch dagdeel in dit werk kunnen beschrijven?
Dan beschrijf ik een vrijdagmiddag, want dan kom ik altijd bij Riek. We gaan altijd een wandeling maken en een kopje koffie drinken op het (zelfde) terras. Leuk is dat het personeel daar ons al goed kent en precies weet wat we willen bestellen. Een beetje slecht weer weerhoudt ons er niet van om een wandeling te maken, of het moet heel hard regenen. Als dat het geval is spelen we gewoon gezellig samen een spelletje Rummikub.
Wat brengt het jou?
Het brengt mij veel plezier en ik voel mezelf weer nuttig. Voor mij is het ook een afleiding en kom zo ook weer onder de mensen. Thuis zitten is niet mijn ding! Bovendien vind ik het erg leuk en gezellig om te doen.
Wat brengt het andere?
De man van Riek is al heel lang geleden overleden, doordat ik nu haar maatje ben is zij minder alleen. Ze vind het erg gezellig en houdt ervan om op het terras een lekkere cappuccino te drinken. Riek geeft zelf aan dat ze liever met een man dan een vrouw loopt. Dat past me beter, zegt ze, omdat vrouwen graag altijd de baas spelen en omdat ik ook een kapitein op het schip ben werkt dat niet zo goed.
In de coronatijd konden we niet naar het terras, daarom wandelden we dan naar mijn huis zodat Riek toch even van huis was. Ik zorgde ervoor dat ik dan een lekker portje in huis had, want daar houdt Riek van. Een jonge klare op zijn tijd is ook wel lekker, zegt Riek.